De 40ste editie van het Internationaal Vuurwerkfestival in Scheveningen is voor dit jaar afgelast. Het festivalbestuur kan niet voldoen aan de aangescherpte veiligheidseisen.  Acht landen gaan al bijna veertig jaar de strijd met elkaar aan. De pijlen schieten ze af vanaf een drijvend ponton een paar honderd meter uit de kust, ter hoogte van het Kurhaus. 

Ik weet nog dat vorig jaar Engeland won. Het strand was afgeladen en de mensen wachtten vol spanning af. Nederland begon met het siervuurwerk. Het ooh en aah om mij heen was niet van de lucht. Na een korte pauze volgde Engeland. Ook mooi. Mooier dan Nederland? Kiezen kon ik niet.

Terwijl ik terug denk aan het vuurwerkfestival van vorig jaar merk ik dat ik niet los kom van het boek dat ik aan het schrijven ben. Het verhaal speelt zich af in 1672. Een tijd waarin ook een strijd gaande was. Een zeestrijd met Engeland. Ook toen werd geschoten, maar het waren geen vuurpijlen. Voor mijn geestesoog zie ik hoe de horizon zich vult met schepen. Engelse vlaggen wapperen. De kanonsgaten glinsteren in de zon. De kanonnen lossen enkele schoten. De menigte, verzameld op het strand en in de duinen, gilt het uit. De kogels veroorzaken fonteinen in de zee en enkele ploffen in het zand.

De mensen wachten vol spanning af of de sloepen zich losmaken van de schepen. De klokken van Scheveningen luiden paniekerig. Uur na uur. Steeds meer leden van het Sint Sebastiaansgilde in alle haast opgetrommeld, verzamelen zich. Maar wat kan de burgerwacht doen tegen kanonskogels? Als de vijandelijke vloot aan land zal gaan, leidt de Scheveningse Zeestraat de Engelsen linea recta naar het hart van Den Haag. Ik knipper met mijn ogen en de Engelse schepen verdwijnen weer.

Er is sinds die tijd veel veranderd. Andere landen boezemen nu angst in. En andere thema’s. We zijn niet meer bang voor kanonskogels op het strand, maar voor de stijging van de zeespiegel. Volgens de laatste wetenschappelijke inzichten kan de Nederlandse zeespiegel in 2100 met twee meter zijn gestegen en bij een nog snellere opwarming van de aarde drie meter. Een eeuw later is dat zelfs acht meter.

Het Scheveningse strand zal er niet meer zijn in 2100. En in welk jaar zal Den Haag in de zee zijn verdwijnen? Morgen wordt het een mooie, zonnige dag. Ik besluit naar het strand te gaan. Bij daglicht is alles mooier en zorgelozer.

Last modified: 3 augustus 2019